میراث دیزنی و چهارراه خلاقیت در حوزه عمومی

در ابتدا، دیزنی راه را برای موفقیت در حوزه عمومی هموار ساخت

بعضی از کاربردهای بسیار مؤثر اموال حوزه عمومی از خود دیزنی در دهه‌های اولیه‌اش آمد، با تبدیل افسانه‌ها و رمان‌های آزمایش‌شده به کلاسیک‌های مدرن مانند «سفید برفی»، «پینوکیو» و «سیندرلا». این شرکت بعداً به محافظ اصلی حقوق باارزش در صنعت سرگرمی تبدیل شد، از جهان مارول گرفته تا کهکشان جنگ ستارگان و محتوای بومی خود.

این امر به رشد بزرگی در طول سال‌ها در زمینه هنر و داستان‌نویسی طرفداران منجر شده است، که شرکت با آن رابطه مخلوطی دارد.

«وقتی نگاه می‌کنید که سازمان دیزنی واقعاً چگونه با هنر طرفداران درگیر می‌شود، خیلی وقت‌ها چشم‌پوشی می‌کند،» کوری داکترو، نویسنده و فعال که برای مالکیت عمومی گسترده‌تری از آثار تبلیغ می‌کند، می‌گوید. «همیشه فکر می‌کردم که فرصت‌های زیادی برای همکاری وجود داشت که از دست رفته است.»

او به عنوان مثال، پوشه‌هایی پر از زندگی‌نامه‌های داستانی ارواح خانه جن‌زده دیزنی ورلد را نام می‌برد، که توسط نوجوانانی که آنجا کار می‌کنند نگهداری می‌شود و او آنها را در حین کار روی پروژه‌ای با مهندسان تخیلی شرکت مشاهده کرد.

«بخشی از آن حالا بخشی از افسانه‌ها شده است،» داکترو می‌گوید. «فکر می‌کنم از نظر خلاقانه، این سازمان واقعاً آن را در آغوش گرفته است. فکر می‌کنم از نظر تجاری، این سازمان واقعاً با آن دست و پنجه نرم کرده است.»

وقتی قانون تمدید حق کپی‌رایت به مدت ۲۰ سال در سال ۱۹۹۸ به تصویب رسید، موسیقی‌دانانی از جمله باب دیلن از جمله شخصیت‌های کلیدی بودند که از کنگره خواستند اقدام کنند. نسل‌های جوان‌تر موسیقی‌دانان، که در دوره نمونه‌برداری و ریمیکس غرق شده بودند، فریاد برای تمدید دیگری را سر ندادند. بخشی از این می‌تواند به این دلیل باشد که در عصر استریمینگ، بسیاری از آنها از موسیقی ضبط‌شده کم به دست می‌آورند.

جیمی تامبورلو، که تحت نام دنتل و به عنوان بخشی از گروه پستال سرویس، موسیقی الکترونیک ضبط و اجرا می‌کند—گروهی که نامش از ابتدا با نسخه رسمی مشکلات علامت تجاری ایجاد کرد—می‌گوید هنرمندان معمولاً خوشحالند که دیگران کارهایشان را به چیزهای جدید تبدیل کنند. مشکل شرکت‌هایی است که بین آنها قرار می‌گیرند و بیشترین سود مالی را به دست می‌آورند.

«همیشه یک شرکت درگیر است،» تامبورلو می‌گوید. «فکر می‌کنم کسی اهمیت نمی‌دهد اگر فقط هنرمندان با هنرمندان باشند. احساس می‌کنم خوب می‌شود اگر بازتر و آزادتر بود. به نظر می‌رسد که بیشتر به احترام به کار اصلی مربوط است.»

او می‌گوید وقتی رپر لیل پیپ قلاب او از معروف‌ترین آهنگ پستال سرویس، «چنین ارتفاعات عظیمی» را در یک آهنگ که در یوتیوب و ساندکلاود منتشر شده بود استفاده کرد، قبل از اینکه ترتیبات قانونی لازم برای استفاده از آن در یک آلبوم را انجام دهد، «واقعاً هیجان‌انگیز بود».

جانستون می‌گوید سن و تجربه باعث شده او کمتر مالکیتی نسبت به کارهای خودش داشته باشد.

«در اوایل حرفه‌ام، هر چیزی یک توهین بود. هر چیزی مرا عصبانی می‌کرد و مانند این بود که، ‘این ایده من بود! من باید برای آن اعتبار داشتم!'” او می‌گوید. «نمی‌خواهم بگویم که من فقط آسان و بادی هستم، اما فکر می‌کنم ایده‌های واقعاً اصیل خیلی کم هستند…. ما همه در یک نقطه ای فکرهای مشابهی خواهیم داشت. بنابراین این موضوع خیلی ناراحتم نمی‌کند.»

نگرش او تغییر می‌کند اگر سازنده‌ای هنرمند نباشد بلکه یک هوش مصنوعی باشد. این یکی از مسائل کلیدی در اعتصاب‌های نویسندگان و بازیگران هالیوود در سال گذشته بود—و جنبه دیگری از فرهنگ ریمیکس است که می‌تواند چهره‌های برخی از شخصیت‌های مشهور تاریخ را به روش‌هایی که هیچ‌کس تا به حال در نظر نگرفته است تغییر دهد.

«اگر یک نویسنده احساس من را داشته باشد، برایم خوب است،» جانستون می‌گوید. «اگر یک AI از من سرقت کند، این بد است.»