تاحالا شده به خودتون اومده باشید و ببینید زندگیتون در حال گذر از جلوی چشماتونه ؟ تاحالا شده که از گذر زمان خودآگاه شده باشید و روزهای زندگیتونو ببینید که دونه به دونه در حال سپری شدن هستن. تاحالا شده به سنتون نگاه کرده باشین و برای لحظه‌ای از عددی که براش نوشته شده ترسیده باشید ؟
خب این خیلی موضوع طبیعیئه، انسان همانند همه موجودات دیگه از یک تاریخ انقضاء برخورداره، یک لحظه شمار که از لحظه بدنیا اومدن شروع میشه و شروع به کم شدن میکنه. عددی که شاید در دهه های اول زندگی خیلی مهم نباشه، ولی با بالارفتن سن خودش و تاثیراتش برای ما زیاد میشه. حیوانات دیگه بدون هیچ اطلاعی از فانی بودن، زندگی خودشون رو سپری میکنن و احتمالا در آرامش جون میدن.اما انسان نه !!
انسان از تمامی ابزار های دردست خودش استفاده کرده تا فرآیند گذرسن و به‌اصطلاح پیر شدن رو بدون توجه به عاقبت خیر یا شیر اون به تاخیر بندازه و تا جای امکان متوقف کنه. و ما در این قسمت میخوایم که یکی از این دست‌آورد هارو براتون توضیح بدیم !! دست‌آوردی که با یک کرم، بچه های درس نخون و یک سری سلول گشاد ارتباط مستقیم داره. پس با ما همراه باشید.
